
ती दुवै जना आ-आफ्नो प्रेम जीवनमा असफल प्रेमी थिए ।
‘सुनेको छु, तपाईंको प्रेम टुटेको रे । साँचो हो त ?’ ऊसँग भेटघाटको क्रम बढ्दै गएपछि पूजाले सोधी ।
‘सत्य हो । मैले पनि तिम्रो बारेमा यस्तै कुरा सुनेको थिएँ । सोध्ने इच्छा भएर पनि सोध्न चाहिँ नसकेको ।’ उसले भन्यो ।
पूजा एकछिन मौन रही । चुपचाप चिया पिइरही ।
‘हो, उसैले धोका दिएको । मैले होइन ।’
‘मेरो पनि त्यस्तै हो । ऊ आफैले निणर्य गरेकी ।’ उसले भन्यो र पूजाको अनुहारमा हेरिरह्यो ।
‘जिन्दगी यही रित्तो गिलासजस्तो लाग्दैछ अचेल ।’ पूजाले चियाको गिलास टेबलमा राखेपछि निरास हुँदै भनी ।
‘एकपटक रित्तिएको गिलासमा फेरि पनि चिया भर्न सकिन्छ । यदि हामी दुवैको मन मिल्यो भने …। ’ उसले वाक्य पूरा नगरिकनै पूजाको हात समाउँदै भन्यो ।
झन्डै एक महिनापछि ।
‘पूजा, मैले मोबाइल कोटको खल्तीमा नै बिर्सेछु ।’ उसले मोटरसाइकल स्टार्ट गरेपछि भन्यो ।
पूजाले कोटको सबै खल्तीमा मोबाइल खोजी, तर मोबाइल भेटिएन । बरु उसले एउटा फोटो फेला पारी । फोटोपछाडि लेखिएको थियो – “तिमी मेरी प्रियतम् ! हृदयकी चाँदनी !”
फोटो कुनै युवतीको थियो ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।

