
राजन अधिकारी
बादल आफू बिलाएर
बरसी रहेको छ यहाँ
वृक्ष आफू निहुरिएर
फलिरहेको छ यहाँ !
दियो आफू जलेर
ज्योति छरिरहेछ यहाँ
हिमाल आफू पग्लेर
प्यास मेटाइरहेछ यहाँ!
पत्थर आफू फाटिएर
फूल फुलाइरहेछ यहाँ
मरुभूमि आफू रापिएर
खरबुजा फलाइरहेछ यहाँ!
तर,
म मान्छे,
कति स्वार्थी?
कालो गोरो भनेको छु
विभेदको अनगिन्ती रेखा कोरेको छु
म मान्छे बिनाको मान्छे भएको छु।
हाँसो, भाषा
सब उही छ
आँसुको रंग
सब उही छ
नसामा बग्ने
रगत सबैको रातो छ
फेरि कोही अजम्बरी छैन यहाँ।
तर,
मैले आफू कहिल्यै नमर्ने ठानेको छु,
त्यसैले मानवता चटक्कै बिर्सेर
मान्छे मान्छेबीच पर्खाल ठड्याउँदै
मान्छे बिनाको मान्छे भएको छु।
कौशलटार, भक्तपुर



साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।

Scan गर्नुहोला

र यो पनि पढ्नुहोस्...

राजन अधिकारी
माघ २०, शुक्रवार २०:०१