श्रवण कुमार ढुंगाना

अत्यासको एकलासे अन्धकार
गुनगुनाइरहेछ
म सुनिरहेछु ऊ सुनाइरहेछ

हिँड्दै गर
हिँडिराख
जति सक्छौ रफ्तरमा
सक्छौ भने दौड
हेरेर
सोचेर
होसमा
र
कहिलेकाहीँ बेहोसीमा
जीवन गति हो दौड हिँड
जब सुस्ताउने दिन आउँछ
पुराना दौड सम्झेर रोमाञ्चित होऊ
मुस्कुराऊ

कहाँ कहाँ छलियौ र
कहाँ कहाँ छल्यौ
खुट्टा तानिएका दिन र
खुट्टा तानेका दिन
हृदय फुटेका दिन
हृदय फोरेका दिन
हाँसेका दिन हँसाएका दिन
रोएका दिन रूवाएका दिन
आफ्ना कर्मले मुस्कुराऊ
तिम्रो कमाई त्यही हो
आफ्ना कर्मले रसाऊ
र झकझक्याउ सन्ततीलाई
तिम्रो प्रायश्चित त्यही हो
आफ्ना भोगाइले गौरवान्वित होऊ
तिम्रो उपलब्धि त्यही हो ।

अत्यासको एकलासे अन्धकार
गुनगुनाइरहेछ
म सुनिरहेछु ऊ सुनाइरहेछ

मेरो अन्तिम प्रश्नको जवाफ छैन ऊ सँग
मेरा अन्तिम पाइला अघि नै
सायद हजार उत्तरहरूले गुलजार अन्धकारमा
अन्धकारको अत्यासमा
आत्महत्याबाट बच्दै
मेरा अन्तिम पाइला पछिका
शून्यताको शाश्वतता स्विकार्नुपर्छ
अनि म फर्कनुपर्छ
सायद जिन्दगी कथाहरूको चक्र हो
त्यसैले पनि म फर्कनुपर्छ
दौडको अन्तिम लक्ष्य भन्न नसक्ने
मेरा अग्रजका प्रायश्चित सुन्न
सन्तोष सुन्न
र एकदिन
आफ्नै यात्राका कथा बुन्न ।