अचानक आवाज आयो । पीपलसँगै टाँसिएको घैँटोको आवाज रहेछ । घैँटोलाई हेरेँ । घैँटोमा फोहोर रहेछ पीपलको पातले बाहिरी भाग सफा गरेँ । घैँटोभित्र हेरेँ । पानी जमेको रहेछ । कीरा,फटयाङ्ग्रा मरेका रहेछन् ।

घैँटोलाई सोधेँ, ‘तिम्रो मालिक छैन ।’

‘थियो नि ।’

आश्चार्य मान्दै फेरि सोधेँ, ‘थियो मतलब ?’

घैँटोले भन्यो, ‘मैले मालिकको खर्च चलाउन सकिनँ । मेरो मालिक कुमाले धातुका उद्योग अगाडि कीरा फटयाङ्ग्रा जस्तै भयो । मृत्यु रोज्यो । म लावारिस भएँ ।’

‘मलाई पनि टुक्रा-टुक्रा पारिदिनुहोस् । म लावारिस बाँच्न चाहन्न ।’ घैँटोले रुँदै भन्यो ।

घैँटो उठाएँ । टुक्रा-टुक्रा पार्ने हिम्मत भएन । भान्छामा पानी भरेर राखेको छु । घैँटोले नयाँ जीवन पाएको छ । मैले चिसो पानी ।