गाउँमा हैकम चलाएर बसेका हुन् पण्डित वेदप्रसाद उपाध्याय | धनी हुन्- जग्गा जमिन प्रशस्त,तर पुत्र नास्ति | लगातार ७ छोरी, सबै ‘मेड इन जापान ‘जस्ता | जन्मिए, हुर्किए, पढ़े, बढे, गए …आमाबाउको व्यवस्थापन अनुसार | तर कान्छी छोरी अलि फरक, जे गर्न हुन्न भन्यो त्यही गर्ने | पढाइ त अति अब्बल, तर वागी | केही पनि भनेको नमान्ने |

“दलितहरूको घर न जा न कान्छी !” भन्ने आमाले, तर परियार र विश्वकर्मा ५ केटीसित मितिनी पो लाई | आजित भएर बनारस पठाए पढ्न, संस्कृतमा आचार्य गरेर फर्की, गोल्ड मैडलसहित र पढाउन थाली एउटा कलेजमा नेपाली | सोही कलेजमा “लौह पुरुष गणेशमान विकेका सुपुत्र पनि प्राध्यापक, अंग्रेजीको… अति सुन्दर युवक | मन मिल्यो । शिव मन्दिरमा गएर, कर्मकाण्ड आधाघन्टामा पूरा | यता पण्डितको घरमा “लक डाउन ” हंगामा !! निषेध माइती, ६ दिदीहरूद्वारा बहिनी बहिष्कार | त्यही भयो, जे हुने गरेको थियो | तर कान्छी छोरी – बिन्दास !! प्रभाव शून्य |

—

११ महिनापछि पुत्र लाभ | ऊ पनि अति सुन्दर | हेर्दाहेर्दै ५ वर्षको भयो |५ वर्षको बालकलाई गीता कन्ठ, अर्थसहित |अंग्रेजी पनि | यता अनेक लीला |उसको, बालकको बारेमा सुनेर राष्ट्रिय पत्रिकाको वरिष्ट पत्रकार “रिया नेपाली” आइन् | उनले बालकको मुखबाट गीता सुनिन् | अनेक प्रश्न गरेको, सबको जवाफ – तुरुन्त |

” आमाको नाम ?” बालकसित | रियाको प्रश्न |

“प्रतिभा उपाध्याय !” बालक बोल्यो |

“पिताको नाम ?”

“अवसर विश्वकर्मा !” उत्तर सुनेर रियाको मनमा अनेक भाव आए | उनको दिमागमा “उपाध्याय +विश्वकर्मा” चक्कर लगाउन थाल्यो |

“तिम्रो नाम नि बाबू ?”

“चमत्कार !!” बालकको अनुहारको आभा प्रदीप्त | रिया फेरि पनि कल्पनाको दुनियाँमा | तीन नामले उनको मनमा एउटा कालजयी वाक्य जन्मायो, “प्रतिभाले अवसर पाएपछि चमत्कार हुन्छ !”