मध्य वैशाखको एक मध्याह्न
तिमी टन्टलापुर घाम छेक्न
बादल लिएर आइपुग्यौ
र त
ओइलिन लागेको मेरो जीवनले
ठूलो पीपलको शितल सियाँलमा
वसन्त महसुस गर्न पाएको हो

म तृषित पनि जीवितै थिएँ
म त भोको पनि बाँचेकै थिएँ
तिमी मिष्ठान्न भोजन पछिको मीठो निद्रा लिएर आयौ
म त यत्तिकै पनि ज्यूँदै थिएँ
अहिले बल्ल जिउन थालेको हुँ

प्यारी मान्छी
तिमी चिन्तै नगर तिम्रो सुन्दरता मलिन हुन्छ भनेर !

हलेसी, खोटाङ