अन्तरिम सरकारका
मन्त्रीहरूलाई बधाई दिन सकिनँ।
शहीदको रगत अझै सुकिसकेको छैन,
घाइतेहरूको घाउ आलै छ।
अहँ,
यो वियोगका बेला
म
कसरी बधाई दिन सक्छु?

यो बेला
यो बधाई शब्दले
घाइतेहरूको घाउ चहराउँछ,
पोल्छ,
नुन-चुक छर्केजस्तै।
झोला बोकेर स्कुल
गएको छोरो आउने आशामा
कुरेर बसेका
आमा-बाका आँखा अझै
ओभाएका छैनन्।
ती आँसुहरूको
अवमूल्यन गर्दै,
खरानीमाथि उभिएर
मन्त्रीहरूलाई
खादा र माला लाउन
म
कसरी सक्छु र?

छ महिनापछि
यदि जनता हाँस्न सके भने,
देश पनि मुस्कुरायो भने,
त्यो दिन बधाई दिउँला।
आज होइन।
यसो भन्दा चित्त नदुखाउनु है मन्त्रीज्यू।