‘आत्मीय जनको माझमा चाडबाड मनाउन पाउनु साँच्ची नै आनन्ददायी हुन्छ’, सिल्भिया क्र्याम्पले छिमेकी सिड्नी टाइलरलाई भनिन् । (सत्तरी लागेका यी दुवै छिमेकी आफ्नो एक्लो वार्धक्यमा सकेजति रमाएका थिए ।)

‘छोरीहरू आउँछन् र सँगै तिनीहरूका प्रेमीहरू पनि (अचेल बिहे कसले पो गर्छ र हैन ?) उनीहरूलाई ढङ्गको क्रिसमसको सबै जोरजाम गर्न के भ्याउँथे र तिनीहरू ?’

‘त्यही त’, सिड्नीले भने, ‘म पनि आफ्ना छोरीहरूकहाँ जान्छु । सधैँ जस्तै एउटीकोमा चार दिन बिताउँछु । ऊ आफै भ्याउँदिन, मैले यहाँबाट गएर सबै व्यवस्था गरिदिनुपर्छ, के गर्नु ? तिनीहरूलाई सास फेर्ने फुर्सद छैन । त्यसपछि अर्कीकहाँ पनि यसो छिर्नु छ । एक दुई रात तिनका बच्चाहरूलाई हेरिदिन्छु भनेको छु । उसलाई एक दुई दिनको भए पनि आराम मिलोस् न ”

‘कुरा ठिकै हो । यस्तै बेलामा त परिवार र आफन्त चाहिने हो नि । ल, अब म पनि जान्छु । केही किनमेल गर्नु छ, ठ्याम्मै सात जनाको लागि । फेरि तिनीहरूलाई सबै कुरा भनेजस्तो चाहिन्छ, जस्तोजस्तो मन पराउँदैनन् । निकै नाटीकुटी गर्छन् मेरा छोरीहरू । ल त सिड्नी, गएँ है।”

‘पोलेको साल्मन माछा, फलफूल, खाने मसलाहरू, स्टिल्टन (लेदो चीजको खाने परिकार) अनि बास आउने चकलेटको पेय सबै ताजा हेरेर ल्याउनू हे आमा ! बजारिया खानेकुरा नपरोस् नि ! पैसाको चिन्ता नगर्नुस्, बरु त्यो सबै पछि मिलाउँला । पैसा त छ नि, समय नै छैन, के गर्ने ? तैपनि तपाईँलाई त क्रिसमसको तयारीमा खट्न रमाइलो लाग्छ नि, हैन ? अँ, हाँसको मासु बनाउनुस् है, टर्कीको चलन छैन अचेल । अनि मटरकोसा नल्याउनुहोला, त्यो पनि चलनमा छैन । गज्जबको मीठो बनाउनुस्, हामी त तपाईँकै भरमा छौँ नि । तपाईँ क्या मीठो खाना बनाउनुहुन्छ ।’

सिल्भियाकी एउटी छोरी डिपार्टमेन्ट स्टोरमा छालाका कोट आपूर्ति गर्थिन् । अकी फूल उत्पादक थिइन्-थुप्रै फूल पसलकी मालिक्नी । तेस्रीको चाहिँ रोजगारदाता संस्था थियो । तिनीहरू वर्षमा हजारौँ पाउन्ड कमाउँथे तर आफ्नै थुप्रै सम्पत्ति बन्धकी राखेका थिए, अनि त्यसमाथि थुप्रै थुप्रै क्रेडिट कार्ड, उच्च रक्तचाप र चिकित्सकहरूबाट कहिल्यै छुटकारा पाउँदैनथे । त्यसैले होला, उनीहरू खाना पकाउन पटक्कै सक्तैनथे । त्यसैले उनीहरू सधैजसो रेस्टुराँमा नै खान्थे, कति त खाँदैखाँदैनथे । आफ्नी आमालाई उनीहरू असाध्यै माया गर्थे । अहिले पनि कहिलेकाहीँ मैलो लुगा लिएर आमालाई धुन लगाउन भनेर घर आइपुग्थे अनि क्रिसमसमा त जहिल्यै  पनि आउँथे । परम्परागत मनाइने क्रिसमसमा नक्कल पार्दै चिटिक्क भएर आइपुग्थे । आउँदा माइग्रेन (टाउको दुख्ने रोग), उच्च रक्तचाप अनि क्रेडिट कार्ड र यात्राथकानको बोझमा हरघडी रहने प्रेमीहरू सँगै ल्याउँथे ।

‘पेय पदार्थको चिन्तै नगर्नुस् न आमा ! केके चाहिन्छ, हामी सबै पठाइदिन्छौँ । त्यो विषयमा तपाईँलाई त्यति थाहा पनि छैन क्या ! फेरि केही गडबड गर्नुहोला नि ! खालि खानाको मात्रै विचार गरिदिनुस् । बिहान जलपानलाई ‘पेरियर’ र ‘क्रोसान्ट्स’ (खानेकुराको परिकार) नबिर्सिनु नि । अनि तपाईँले बनाउने मीठो घरेलु सूपचाहिँ बेलुकाको लागि होस् । क्रिसमसका लागि कटुस, एउटा छ फुटे रूख र पटका पनि चाहिन्छ है !’

पेनिलोप लाइभ्ली 
इजिप्ट 

जन्म :  सन् १९३३, मार्च १७, इजिप्टको कायरोमा । १२ वर्षको उमेरमा इङ्गल्यान्डमा गई सेन्ट आयन्स कलेजबाट सन् १९५६ मा ग्र्याजुएसन र स्थायी बसोबास । फेलो अफ रोयल सोसाइटी अफ लिटरेचर प्राप्त पेनिलोपका कृतिहरू एस्टरकोट बाल पुस्तक (सन् १९७०), सन् १९७० को मध्यतिर ‘द रोड टु लिचफिल्ड’बाट प्रौढ साहित्यमा प्रवेश । मुन टाइगर सन् १९८४ को बुकर पुरस्कार विजेता कृति । ट्रेजर्स अफ टाइम, जजमेन्ट डे, परफेक्ट ह्यापिनेस, वियोन्ड द ब्लु माउन्टेन्स जस्ता कृति प्रकाशित । 

हाल : इल्यान्डमा पूर्णकालीन लेखिका ।