शेखर आचार्य

सधैं सधैं देखेर गाउँ छिर्ने दोबाटोमा उभिएको भेट्ने बित्तिकै कुनै दुर्गन्धित पागल हो झै नघुर मेरो जिन्दगी बुझ्ने कोसीस नगर रहस्यमय गल्ली जस्तो छ यो मेरै लागि तिम्रो लागि यो भ्रम भन्दा बढी नहुन सक्छ दोछायाँ जस्तो अस्पस्ट…

यो क्यानभासमा के को चित्र हो चित्रकार नै टोलाइरहेछ ऊ बादललेभन्दा उम्दा चित्र कोर्न खोज्छ खोलाको किनार कोही पागल आइमाई उभिएको हो कि क्या हो उस्को चित्रमा किनारमा बलिरहेको चिताभन्दा भयानक देखिन्छ त्यो आइमाईको काली रूप ब्रस…

उस्तै छ छटा मेरै देश जस्तो मेरै भीरपाखाजस्ता उस्तै मान्छेका बस्तिहरू मात्र उता बम बारूद खसिरहेछन् मैदान क्षतविक्षत हुनेगरी अहिलेलाई यता नखसेको मात्र हो । भोग्ने आत्मा उस्तै हो मात्र अहिलेलाई आँखा ओभानो छ कि डिल…

शेखर आचार्य मन्दिरको ढोका बाहिर सिँढीमा उभिएको जुङ्गामुठे ढुङ्गाको पहरेदार एकोहोरो घुरिरहन्छ देउता खोज्न थाली च्यापेर लाइनमा उभिएकी एउटी युवतीलाई । मानौँ सजीव भएर काँधमै बोकेर हिँड्छ ऊ । उडाउँछ कि झैँ बर्को ओढाएर सँगै…

अन्ततः कसैले पढ्ने छैनन् तिम्रा लघुकथाहरू, अस्तित्वमा धेरै लामा कथाहरू छन् । बाँकी कथा, धर्तीको पनि हुने नै छ, कथा आकाशको पनि हुने नै छ, समयको अवशेषमा समेत मान्छेका कुनै कथा नरहे पनि ।तिमी कस्तो बस्तीको कथा लेख्न बसेका हौ ?…

सहरका सडकमा अझै पनि गुड्दैछन् प्राचीन रथका पाङ्ग्राहरू । मान्छेहरू मङ्गलयानको कथा वाचन गरिरहेको टि.भि. खुल्लै छाडेर बार्दलीको आडमा उभिन्छन्, भिडले तानिरहेको रथ हेर्न । रोल्सरोयल कारलाई ग्यारेजमा ताल्चा मारेर मान्छे निस्कन्छ…