रीता लामाकार्की

बेलुकीतिर धर्मशालामा खाना खाँदै थियौं, मणिपुर बस्ने अर्जुन गुरूजीका मित्र अनिलजी आउनुभयो; हौरी र कोरोनाले दुवै कारण इन्डियन इमिग्रेसन अफिस भोलिबाटै बन्द हुने र कहिले खुल्ने भन्ने टुङ्गो नभएको बताउनु भयो ।

दिनको उज्यालोमा पोखरा यति धेरै सुन्दर छ भनी मैले कल्पना पनि गरेकी थिइनँ । यो त सुन्दरताको पर्याय नै रहेछ । बनावटी सुन्दरताले आश्चर्य चकित मात्र बनाउँछ तर प्रकृतिले सजाएको सुन्दरता आँखालाई रिझाई रहन्छ, लोभ्याइरहन्छ ।

म जुन जुन ठाउँ गएँ, हरेक ठाउँमा केही न केही भावना र संवेदना सँगै आए । र भावुक भएँ । कतिपय ठाउँमा उत्सुक भएँ । तर यहाँ आएपछि यो मनोभावना दोहोरिएन । मात्र शान्त रह्यो मन, एकदम निश्चिन्त ।

हामी त के जान्नु ! देखासिकी न हो ! मैले भने नाचको अन्तिमसम्म पनि खुट्टा मिलाउन सकिनँ । थारू भाषाको अलिअलि बुझे नबुझे जस्तो गीत भए पनि गीत लय खुब आनन्दमय रहेछ ।

बर्मादेखि नेपालसम्म १४

नेपालदेखि बर्मासम्म– भाग १२

बर्मादेखि नेपालसम्म—११

बर्मादेखि नेपालसम्म–९

(चीनको वुहान सहर जुन बेला कोरोनाको कारणले लकडाउनमा थियो, त्यही बेला सुदूर पश्चिमाञ्चल साहित्य समाजले विश्व नेपाली साहित्य सम्मेलन गर्दै थियो । भविष्यमा आजको दिन आउँछ भन्ने कसैलाई कल्पनासम्म थिएन । साहित्य सम्मेलनमा आएका धेरै साहित्यकारहरु…