बिराट अर्याल

हिमाल पहाड तराई कोही छैन पराई बाँच्नु पर्दैन तिमीलाई यो समाजमा असमानताको माहोलमा डराई डराई को मधेसी को पहाडी म जान्दिनँ आफ्नै दाजुभाइ छुट्टाउने यस्तो नीतीलाई म मान्दै मान्दिनँ सुन्दर फूल गुलाब पनि एकदिन ओइलाइजान्छ सप्तरंगी…

छोरी सायद अरुकै नासो आज मलाईनि यस्तै नै लाग्यो रीति नै यै रैछ समाजको कस्तो कठोर निर्णय यो रिवाजको हिजो सम्म थि आफ्नै आज एक्कासी हुन पुगी पराई छुट्दै छ घर अनि टुट्दै छ त्यो मिठो बन्धन आज वेदना पोख्ननी सक्दिनँ म यो भीड को माझमा…