पूर्णबहादुर वैद्य

पानी यतिविध्न आत्तिँदै, अत्तालिँदै रात–दिन नभनी पहाड–जङ्गल नभनी कुदिरहेको उसको एक टुक्रा ठाउँको निम्ति हो । जसै उसले आफू सजिलै अटिने सजिलै अडिने एक टुक्रा ठाउँ भेट्टाउँछ ऊ चुप्प शान्त हुन्छ उसका बेचैन लहरहरू मौन सुत्छ ।…