लघुकविता कुनैबेला बाजेबराजुले खोरिया फाडेर बिराएको खेतबारीमा पसिना सिँचेर बाली लगायिइन्थ्यो त्यहि खेतबारीको भरमा जीवन धानिन्थ्यो चाडपर्व पनि त्यसैले मानिन्थ्यो...
पूरै पढ्नुहोस् →(लघुकविता) त्यो मान्छे मेरो चोकमा कहिलेकहिँ गीत गाउन आउँछ जसले मलाई कि त मन छोएर चिन्छ कि त तन छोएर...
पूरै पढ्नुहोस् →(लघुकविता) तिमी नदेखेरै माया बसेको मान्छे लाग्थ्यो – एक पटक देख्न पाए हुन्थ्यो पक्कै तिमी हिमालजस्तै थियौ होला मिर्मिरेको किरणजस्तै...
पूरै पढ्नुहोस् →(लघुकविता) उनी भन्छिन्– तिम्रो मनपर्ने तरकारी केलाउँदै रुन्छु। तस्बिरको मुस्कान खेलाउँदै रुन्छु। हरेक रात तिम्रा यादहरू सिरानीको धारमा बिसाउँदै रुन्छु।...
पूरै पढ्नुहोस् →(लघुकविता) आगोले खाएका खण्डहरहरूले खरानीको थुप्रो देखाउँदै भनिरहेका छन्: “म त समाप्त भएँ… भएँ अब यो खरानी नै तिम्रो पहिचान...
पूरै पढ्नुहोस् →यिनीहरूलाई न आफ्नै घर भाँडेकोमा दुःख छ, न आफ्नै सन्तान लाखापाखा पारेकोमा दुःख छ। कतिसम्म विवेकहीन बन्न सकेको, टुक्रा-टुक्रा भाग...
पूरै पढ्नुहोस् →जसले मेरो छातीमा निर्घात स्वेच्छाचारी गैँती बजार्यो र नरकयात्राको सजिलो बाटो बनायो सम्झनु त्यो बाटोमा यात्रा गर्नेहरू पुग्ने भनेको नरकमा...
पूरै पढ्नुहोस् →वास्तवमा “म” भन्नु मेरो आदत, बानी र व्यवहार रैछ जो कसैसँग मिल्दैन अनुहार त जीवनमा धेरैचोटि फेरिँदोरैछ आफ्नै मान्छेले पनि...
पूरै पढ्नुहोस् →कहिले उनासीमा झरेको मन चौरासीमा उठ्छ कि भनेर लेख्छु कहिले न्यानो हराएको चुल्होमा आगो जुटछ कि भनेर लेख्छु जिन्दगीमा आश...
पूरै पढ्नुहोस् →मैले पनि कठिनसँग जोहो गरेको यो एक घैला पानी आफूलाई अलिकति पनि नराखी एक मुटु मायासहित तिम्रालागि स्नेहले पठाएको छु...
पूरै पढ्नुहोस् →यो धनकुटा मूलघाटको बगर हो जहाँ तिनले गुलियो उखु बेचिरहेकी छिन् तर मैले भने गुलियो माया किनिरहेको छु लाग्छ –...
पूरै पढ्नुहोस् →शहरमा पनि सपना जीर्ण दलिन जस्तै मक्किदै धुलिदै जाँदोरैछ मान्छेको भिडभित्र पनि – मान्छेमा एकान्तको पीड़ा चुलिदै जाँदोरैछ जुन पीड़ा...
पूरै पढ्नुहोस् →