Tag: गायत्री लम्साल

हाँस्यव्यङ्ग्य कविताः पशु बन्न त सिकौँ !

गायत्री लम्साल २०८२ जेष्ठ २९ १२:०१

दिनदिनै काण्डको रमिता गर्दैन पशुले सात पुस्तालाई पुग्नेगरी भकारी भर्दैन पशुले पशु पशु नै हो चोरलाई चोर र साधुलाई साधु...

पूरै पढ्नुहोस्

हँस्यव्यङ्ग्य कविताः एनिहाउ, खाऊ !

गायत्री लम्साल २०८२ जेष्ठ १५ १२:०१

मात्र एउटा मुख छ साथी यसमा बिर्को लाउने गरी खाऔँ खानेकुरामा कन्जुस पटक्कै होइन है दिनको ५० लाख मात्र किन...

पूरै पढ्नुहोस्

हाँस्यव्यङ्ग्य कविताः वर चाहियो !

गायत्री लम्साल २०८२ बैशाख ११ १२:५९

बत्तीस लक्षणले पूरा भएको निकै स्वभासिलो वर चाहियो जीवनभरी माया गर्ने विश्वासिलो भर चाहियो कित कान्छो चाहियो कित जेठो चाहियो...

पूरै पढ्नुहोस्

हास्यव्यङ्ग्य कविता: वर चाहियो !

गायत्री लम्साल २०८२ बैशाख ४ १२:०१

बत्तीस लक्षणले पूरा भएको निकै स्वभासिलो वर चाहियो जीवनभरि माया गर्ने विश्वासिलो भर चाहियो कि त कान्छो चाहियो कि त...

पूरै पढ्नुहोस्

हाँस्यव्यङ्ग्य कविताः पोथी बासेपछि !

गायत्री लम्साल २०८१ चैत्र १४ १२:०१

वाह, क्या गज्जब अब त जहाँतहीँ, पोथीहरू बास्न थालेका छन् मर्द भालेहरूलाई डाह लाग्ने गरी हाँस्न थालेका छन् पोथी बोकेर...

पूरै पढ्नुहोस्

बाङ्गा अक्षरले मनायो मनोज गजुरेलको बहुरङ्गी जीवनयात्रा

साहित्यपोस्ट २०८१ चैत्र १२ ०३:०४

काठमाडौँ । विश्वभर छरिएर रहेका नेपाली हास्यव्यङ्ग्यकारहरूको साझा मञ्च, बाङ्गा अक्षरले हालै एक विशेष कार्यक्रमको आयोजना गरी नेपाली हास्यव्यङ्ग्य क्षेत्रका...

पूरै पढ्नुहोस्

हस्यव्यङ्ग्य कविताः साथी हो – केही त गरौँ !

गायत्री लम्साल २०८१ फाल्गुन १ १०:३६

साथी हो, केही नगर्नलाई पनि त केही त गर्नैपर्छ त्यसैले, जाँगर निकालेर अल्छी गरौँ आफ्नै बुद्धिमा अलिकति छारो हाल्न, कहिल्यै...

पूरै पढ्नुहोस्

व्यङ्ग्य–निबन्ध : दाम इन्टरनेशनल बोर्डिङ स्कूल

गायत्री लम्साल २०८१ माघ ३० ०६:०१

                       कुरा घुमाउरो नभई सिधासाधा किसिमले गर्नुपर्ला जस्तो छ । हामीलाई थाहा नै छ, कुनै पनि कुरा कि परेर...

पूरै पढ्नुहोस्

हास्यव्यङ्ग्य कविताः ठूलो हुने सूत्र– २

गायत्री लम्साल २०८१ माघ १० १२:०१

ठूलो हुनलाई हरेक दम्पतिले गर्भमा सुटुक्क छोरो बनाउन जान्नुपर्छ कहीँकतै नभएको सबैले मानसम्मान गर्ने कुलच्छिना मोरो भनाउन जान्नुपर्छ ठूलो हुनलाई...

पूरै पढ्नुहोस्

जुलुसमा उठेका शब्दहरूः सन्दर्भ ‘रुद्रघण्टी’

अनिता पन्थी २०८१ माघ ९ ०९:०१

निद्राबाट ब्यूँझँदा थाहा पाउँछु पानी परिरहेको छ । झरी परेको रात हिजो अस्ति आनन्द लाग्थ्यो । तर आजको मनले केही...

पूरै पढ्नुहोस्

हस्यव्यङ्ग्य कविताः मुर्दा बाँचेपछि

गायत्री लम्साल २०८१ माघ ३ ०९:३१

मुर्दा बाँचेपछि सबै मुर्दाले, आफूलाई बाहेक अरु सबैलाई मुर्दा देख्छन् आफ्नो धरातल बिर्सन्छन् अस्तित्व बिर्सन्छन् मुर्दा बाँचेपछि लोकाचारको विषालु लड्डु...

पूरै पढ्नुहोस्

हाँस्यव्यङ्ग्य : रुद्रघण्टी हरायो !

गायत्री लम्साल २०८१ बैशाख ५ ०४:०१

माफ गर्नुहोला, रुद्रघण्टी भन्ने कुरो मेरो मात्र होइन, तपाईंहरूको पनि हराएको हुनसक्छ । जे पर्ला–पर्ला एकपटक सबैले छामिहाल्नोस् । म...

पूरै पढ्नुहोस्

साहित्यपोस्टका प्रकाशनहरू