१.     ( रहर )

     अब रहरमा व्यक्तित्व जम्ने
     फेरि अर्को रहर बाँकी छैन
     रहर रहर मै आउने कुनै
     फेरि अर्को प्रहर बाँकी छैन
     आफूलाई त धोका दिँदादिँदा गरे
     अझै थुप्रै धोका दिऊँ भने
     मसँग हिम्मतको अब

     कुनै ठहर बाँकी छैन  ।

युवराज घलेभाइ (गान्तोक)

२.        ( उमेर )
      आफ्नो उमेर विरुद्ध
      धावा बोलिरहेका
      यी अपाङ्ग वृद्धहरू अझै
      तरुणीहरूको अङ्गप्रत्यङ्गको
      किन लोभ गरिरहेछन्  हँ  ?
३.           ( बेनामी )
         एउटा स्वतन्त्र मान्छे ‘म’
         समाजमा पसेपछि ‘हामी’ हुन्छ
         मानिलिऊँ त्यसपछि ऊ
         चार चौरास नामी हुन्छ
         तर के लाग्छ र त्यही मान्छे
         एकदिन, नाम भएर नै
         पनि बेनामी हुन्छ ।
४.         ( अतिक्रमण )
     तरलताले बाँझो जोत्छु भनेर
    ‘म’
    मिल्दै नमिल्ने शब्दहरूको
    कवितामा गुन्डागर्दी गराउन चाहन्नँ
    खोक्रो बजारमा
    सीता र भृकुटीलाई सजाएर
    नग्नताको चोक्टाहरूद्वारा
     मेरो कवितामा
     सीमा अतिक्रमण गराउन चाहन्नँ  ।
५.          ( मान्छेहरू )
        ऊ भन्छ तिमी खराब हौ
तिमी भन्छौ ‌‌ऊ खराब हौ
        ‘म’ भन्छु तिमीहरू दुवै खराब हौ
         किनभने ———–
         तिमीहरू दुवै सभ्य मान्छे हो ।
६.                ( दार्जीलिङ )
             जाँडले मातेको छ दार्जीलिङ
             अर्काको खुट्टामा बडा मजाले
             खुत्रुक्क उभिएको दार्जीलिङ
             यता कुद्छ , उता कुद्छ
             कुरा गर्छ , गफ गर्छ
             सभ्यताको देखावटी अभिनय गर्छ
             फुर्सद नभएजस्तो
             केही नभ्याएजस्तो
             हतार गर्छ यो दार्जीलिङ ।
******************************************
कवि : युवराज घलेभाइ, गान्तोक सिक्किम
लेखकका अन्य सिर्जनाहरू पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस्...