यो साता हामीलाई प्राप्त भएको पुस्तक हो, मोहोर । सागर गैरेको औपन्यासिक कृति मोहोर वास्तविक रूपमा उनकै बाको कथा हो । आफ्नो बालाई केन्द्रमा राखेर लेखिएको यो उपन्यासले कताकति बुद्धिसागरको कनार्ली ब्लुजको झल्को दिन्छ भने कतै कतै नयनराज पाण्डेको उलारको शैली याद आउँछ । धेरै जसो समय पहाड र केही समय तराईको पृष्ठभूमिमा बाँचेको यो उपन्यासले नेपाली समाजको बुबा र हजुरबुबाहरूको संघर्ष र त्यसभित्र नारीहरूको अवस्था पनि चित्रण गर्दछ ।

सफल व्यवसायीको परिचय बनाएका लेखक सागर गैरेले यसअघि पनि पुस्तक प्रकाशन गरिसकेका छन् । यस पुस्तकको अन्त्यमा उनले पुस्तकका बारेमा केही लेखेका पनि छन् । भन्छन्, ‘इतिहास जित्नेहरूकै लेखिन्छ । शक्तिशालीबाटै इतिहास निर्माण हुन्छ । तर रमाइलो कुरा, त्यो इतिहासमा रित्तो मानवता भेटिन्छ । खास मानवता ओझेलमा पर्छ । मलाई भने भरिएको मानवता लेख्नु थियो । ….त्यसैले…संसारमा अर्बौं मानिस छन् । सामान्य मान्छेहरू समुद्रको एक थोपा पानी सरह नै हुन् । उनीहरूको के नै अस्तित्व रहन्छ र ? तर हरेक मानिसका लागि बा सिङ्गो संसार हुन् । मेरालागि पनि एउटा ब्रह्माण्ड हो मरो बा ।’
आफ्नै बाका बारेमा लेखिएर होला, उपन्यास चरित्रको निकट, भावनाको निकट र चरित्रको दुर्गुणबाट टाढा छ ।