आचार्य प्रभा 

१
जीवनमा अप्रत्यासितसँग नमिठो धोका हुँदो रैछ
सन्तानको माया फुटी जाने पानीको फोका हुँदो रैछ
बद्लियो संस्कार रीतिथिति सबै बद्लियो यो दुनियाँमा
सन्तान जति कठोर बने पनि मायाको पोका हुँदो रैछ ।
२
यो मन यदी चोईंटिने भए टुक्र्याएर बाँडी दिन्थें
वेदना आँसुसँगै रित्तिए त आँसु बनाई झारी दिन्थें
सोच्छु कहिलेकाहीं कति सस्तो भएछ यो जीवन
भाग्दा हुने भए यदि आफ्नै जीवनदेखी टाढी दिन्थें ।

३
न त आकाशलाई कहिले छुन सक्नु लम्किएर
न त उज्यालो छर्न नै सक्नु जून जस्तै चम्किएर
उठाउँन सकिएन शिर कहिले अरु सामु गर्वले
हुँदैन प्राप्ति केही बिनासित्ती अरुसामु गम्किएर ।

४
प्रवासी जीवन जसोतसो चलेकै छ मेरो
मनभित्र सम्झनाको दियो बलेकै छ मेरो
आउँछन् झल्झली घर आँगनका दृश्यहरु
यो मुटु पीडाले गल्नुसम्म गलेकै छ मेरो ।

५
भलाइको जमाना छैन हजुर समय बद्लिएको छ
आफ्ना पराई सबै सबै नै स्वार्थ भित्र अल्झिएको छ
नसोच्नु अब कदापि आफ्नो मान मर्दन होला भनेर
यस्तै निर्दयी समय देखेर कोमल मन पग्लिएको छ ।