यी पुल भएर दिनहुँ हिँड्छन्
मुला, फर्सी र आलुका सपनाहरू
बजारसम्म पुग्छन्
र दिनभरि दलाली मोलभावको ठक्कर खाएर
साँझमा निराश फर्कन्छन्
जसोतसो बल्छ बस्तीको बूढो चुल्होमा
पिलपिले भोकको आगो
अहिले कुच्चोका तन्नेरी पसिनाहरू
पुल तर्ने रहरमा छन्
केही तरूनी डुकुहरू
पुल तर्नलाई सिङ्गारिएका छन्
अलैँचीको महङ्गो सुस्केरा,
केराको नक्कले आयु,
घर मौरीको गुलियो स्वाद,
मगमगाउँदो धानको स-साना पाइलाहरू
जम्मै जम्मै अहिले पुल तर्ने झोँकमा छन्
मलाई थाहा छ पुल तरेकै दिन
यिनीहरूले पनि गुमाउने छन्
आफ्नापनका गाउँले नाताहरू
र, बन्ने छन् यिनीहरू
कञ्जुस रुपियाँको फितलो विश्वास
एउटा रहर न हो शहर आउनु
जो आइसकेर फिक्का लाग्छ
एउटा सपना न हो शहर पस्नु
जो पसिसकेर दिक्क लाग्छ
तर पनि यो पुल भएर
दिनहुँ एउटा गाउँ शहर छिर्छ
शहरको नाङ्गोपनलाई
जैविक खास्टो ओढाएर
ऊ आफू लाचार फर्किन्छ
प्रिय पाठक,
पुल पारि मुस्कान, फूल र प्रेम छ
पुल वारि नाफा, व्यापार र धोका
पुल पारि बादल झरना र खेतहरू छन्
पुल वारि नाफाखोरी मानसिकताका
अग्ला अग्ला हिमालहरू
सत्य होला महाशय,
पुल पारि मासूम एउटा गाउँ छ
पुल वारि भयङ्कर बदमास शहर।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।