
तिलक चुँदाली
म उस्तै त छु
केवल यी केश पाके
धुमिल बने आँखा
धर्मराउन लागे यी गोडा ।
म ओतिने ओत
उस्तै त छ अझै
तिमि ओत लाग्ने बेलाकै जस्तो
केवल छानो धान्ने यी
केही जोर भित्ताहरु
सुनाउँछन् सुस्केराहरु अचेल ।
झुसिलकिरा थियौ सायद
जानी-नजानी रङ्ग भरें
उड्नै नमान्ने तिमिलाई
कठोर बन्दै लात्ती देखाएं
तिमी पुतली थियौ र त उड्यौ
तिमी चरा थियौ र त उड्यौ।
तिम्रो आकाशबाट
धुजा परेका पातहरु
यो खाली गुँड
कमजोर यी गोडा
रङ्ग भर्ने हातहरु
कस्ता देखिन्छन होला
कि कतै धुमिल धुमिल बन्दै
अन्त्यमा मेटिन्छन् होला?



साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।

Scan गर्नुहोला
