न त मेरो घर छ, न त बस्ने ठाउँ
सडकमै हुर्किएँ, अनाथ मेरो नाउँ
दिनरात भौँतारी हिँड्छु, खानाको खोजीमा
कस्ले देलान् खानेकुरा, पैसा छैन गोजीमा ।
बोक्छु बोरा, माग्दै हिँड्छु थालमा
बुझ्दैनन् मेरो पीडा, उल्टै हिर्काउँछ्न् गालामा
झुत्रो लुगा खाली खुट्टा, शहर-बजार हिँड्ने
धेरै दिन भो भोको पेट, मलाई कस्ले पो सम्झिने?
जताततै दुःखकष्ट पीडा मात्र भेट्छु
फ्याँकिएका खाना टिपी भोक मेट्ने गर्छु
हिजो खोजी खाए आज के खाऊँ आहारा
म जस्तोको टुहुरोको कोही छैन सहारा।
गुमेको छ मेरो गाँस-बास-कपास
कतैबाट न्याय पाइएला कि लाग्छ मलाई आश
पढ्ने-लेख्ने मन छ तर कस्ले जिम्मेवारी लिने ?
बेबारिसे बालक म, ब्यथा कस्ले बुझ्ने?
सोलु दुधकुण्ड नगरपालिका 4, सोलुखुम्बु
साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
Scan गर्नुहोला