एकटक हेरिरहेको थिएँ धेरैबेरसम्म

पानीमाथि उत्रिरहेको

पुङ्गोरूपी मेरो फुइलाई

पोखरीको डिलैमा बसी ।

डा. देवेन सापकोटा (असम)

यत्रोबेर सुतिरहेको थियो ऊ

पानीमाथि नै,

तर हठात् डुब्न र उत्रिन लाग्यो

पानीभित्र र बाहिर ।

मन फुङ्ग उड्यो

आत्मविभोर भएँ म

दिनभरि कुरेको ज्याला पाउने आशामा ।

सतर्क भई

ह्वात्त उठाएँ अकासतिर

मेरो बल्छीको टाँगो ।

भट्याक् भट्याक् गरिरहेछ

एउटा कालो माछो

बल्छीमा उनिएर

मुक्त अकासमा ।

तर यो के देख्नु पऱ्यो ?

ऊ त बन्दी पो रहेछ

एक पारदर्शी प्लास्टिकभित्र !

छेउमा ल्याई नियाली हेरेँ ।

भित्रिएको थियो होला ऊ

कुनै छिद्राबाट

डुल्दै घुम्दै तैरदै जाँदा

तर पत्रैपत्रबिच अल्झेछ

बाहिर निस्कनै नसक्ने गरी ।

कुन स्वार्थी मनुक्खेले

मिल्काएको थियो होला यो प्लास्टिकलाई पोखरीमा ?

या त

बग्दै आएको होला अन्तैबाट ?

कचिया लिई

उद्यत भएँ म

प्लास्टिक काटी माछा मुक्त पार्न ।

ऊ बिचरा !

निर्निमेष मलाई नै हेरिरहेछ

स्वतन्त्र हुने करुण आशामा ।

अन्योलमा ठिङ्ग उभिरहेँ म

हातमा कचिया लिई

भान्छाघरतिर लाग्नु कि पोखरीतिर ?

निर्णय लिएँ मैले

बल्छीले माछा मार्ने छैन अबदेखि म

बरू प्लास्टिक नै मार्ने छु।