कुमाराज सुबेदी

ए बिस्मृती-झरी पर्न अझै
म भित्रको गर्मी धुन
जुन तापले मलाई
पोलिरहेछ रहेछ निरन्तर

प्रत्येक निधारबाट
झरेका थोपा सँगै
बगुन् अतीतका स्मृतीहरू
र
ठोक्किउन अबरोधका पहाडहरूमा

सिँचोस् नयाँ सृजनाका फूलहरू
र
बगुन् अमृत रस
चढाऊदै हरेक बिहान
मेरो आफ्नो देउतालाई
जसले बुझ्छ बोल्दैन
सँगै छ प्रकट हुँदैन

टाढा भएपनि नजिक लाग्ने
वशिकरण मन्त्र गुन्जियोस्
हरेक घण्टहरुमा
र
मैले आँखा खोल्दा
खुलोस् निलो आकाश
मिलनको न्यानो किरण सँगै ।