तिलकराम पोखरेल

प्यास

घाँटीको मरूभूमिमा

सपनाका कर्णहरू

थोपा थोपा फुटेका छन्

र थुप्रेका छन् रणभुमिका

लास

हरू जस्तै
कुन नामको जलले बचाऊँ

ती विरुवाहरू

कुन नामको जलले हत्या गरूँ

मरूभूमिको खडेरीलाई

——————

नारी

हजारौँ नदी र सडक

बोकेका हुन्छन् छातीमा

सहनशीलताको गन्तव्य

संवेदनाको लक्ष्य र

निःस्वार्थताको घुम्टोमा

लज्जावती हुँदै

बहादुरको भूमिका खेल्छन्

युगौँयुगदेखि

युगौँयुगसम्म

—————-

प्रकृति

सन्नाटा र अँध्यारोको

सहवासमा झुल्किन्छ

आशाको किरण

अस्ताउने रहर नभएपनि

उदाउँदा विदाइको गीत

गुनगुनाउँदै आउँछ

तर सप्तरंगीलाई छरिदिन्छ र

इतिहास बनाएर जान्छ

एक युगको

म्यान्मा, हाल थाइल्याण्ड