इगम खालिङ (दार्जीलिङ)

एउटी गर्भिणी मृगीले

पटपट फुटेको बाँजो भुइँको छाती टेकेर जान्छे ।

भुइँ स्यालक्क पर्छ ।

हावाको झोँकाले

मच्चाइरहेका सुरिला रूखहरूमा चराहरू छिल्लिरहेछन् ।

यत्तिकैमा अचानक

आकास गड्याङ-गुडुङ गरेर गर्जेको सुनेर

आफ्ना सारा लुगाहरू काडेर भुइँ लम्पसार पर्छ ।

फेरि एकपल्ट

भुइँलाई त्यो गर्भिणी मृगीले जत्तात्तै टेकेर जान्छे ।

भुइँ सहनु नसकेर मुर्छा पर्छ,

राल-सिँगान हुन्छ

तर बर्षा बर्सिँदै-बर्सिँदैन ।

फागुनको

त्यो एउटा दिन

भुइँ धूलो-धूलो भएर धुवाँ-धुवाँ गहनाइरहन्छ ।

अनि

त्यो गर्भिणी मृगी भने

कुनै एउटा पौराणिक कथाभित्र

स्वेच्छाले आफैँ बिस्तारी कैद हुँदै जान्छे ।