करङ थिच्छन्
         एक दुई तीन चार गन्छन्
         दुख्छ बेस्सरी
         रुन्छु धरधरी
        मेरो रुवाईमा कति रम्छन्
        कतिले दु :ख दर्द पीडा भुल्छन्
        कति झुम्छन् , झुल्छन्
        म झनै बेजोडले रुन्छु
        बेतोडले रुन्छु
        अलाप्दै
        सारेगम पध निसा
        यस्तै यस्तै——-
        म रुँदा , म धुँदा
        कसैलाई सुख शान्ति मिल्छ भने
        मैलै दुख्नु पर्छ
        मैलै रुनु पर्छ
        अलाप्नु , बिलाप्नु पर्छ
        सानि धप मगरेसा
        यस्तै यस्तै——–
        किनकि, म हार्मोनियम हुँ
        म रुन्छु हँहँ हुँहुँ
        बिर्सिएर पीडा दु:ख
        म रोएरै दिन्छु संगीतको सुख ।
    भक्तपुर