मंसिर २४, सोमबार ०३:२१ 
|
|
editorभाद्र ३, बिहीबार ०७:२७ |
सुमी पोखरेल
मनको झरी
बर्सँदा आँखाबाट
फाट्ने होइन दुःखको बादल ।
बाक्लिएनन् पातहरू रूखका
मुर्झाए कोपिला बोटमै
फोस्रएिको सुन्तलाझैँ
रस के भरिन्छ दिलका केस्राहरूमा
बेमौसमी बर्सात यो प्रीतिको ।
पर्खाइका लामा–लामा
एकदम अत्यासलाग्दो जिन्दगीमा
सागर भेटुँला झैँ उर्लन्छ मनको नदी
बगाउँछ माटो
माटोसँगै बगाउँछ
कडा चट्टानजस्तो भरोसा ।
व्याकुल खहरेझैँ तिर्खाएर
थापेर रुझ्दा वर्षात्का बुँदहरु
लछार्दै ढिस्का दुःख र पीडाका
उर्लेर उठ्छन् खुसीका लहर
र क्षणभरमै फुट्छन् फोकाझैँ बलेसीका
मनको झरी
यत्ति धेरै बर्सँदा पनि आँखाबाट
फुटेन मूल असलमा
खहरे जिन्दगी भो ।
साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
Scan गर्नुहोला
