कविता : पैतालामा अल्झिएका सपना
पाइलो रोकिन्छ
भावना ठोकिन्छ
पैतालामा कुल्चिएका सपना सजाउँन्
ऊ फेरि उभिने प्रयास गर्छिन् ।
आँसु पिउने आदत
जन्मसिद्ध पाएको उपहार मान्दै
नित्यकर्म सुरू हुन्छ नारीको
हार मान्दिनन् ।
सपना ठोकिएर रोकिएको पाइलो
फेरि अघि बड्दछ
आफ्नै धुनमा रमाउन ।
अग्लो, होचो, गहिरो र समथल
चारैतर्फ आँखा डुलाउँदै
काँढाले भरिएको त्यो पहाडी सौन्दर्य हेरेर
सान्त्वना लिन्छिन् ।
दुईमुखे जीव रहेछ मानिस
न कोही कसैको आफ्नो हुन्छ
न साहारा !
साँइली बजैको सपना रमाउछ प्रतिष्ठामा
कान्छी बजै बोक्सी कहलाउँछिन् गरिबीमा
यस्तो रिवाजमा रङ्गिएको छ संसार ।
संस्कारको नारा लगाउने
आफूमै संस्कार ल्याउनमा व्यर्थ छ
घरको देउता हेला गर्ने
मन्दिरमा बिन्ती चढाउँदछ
यसरी नै अल्झिएका छन्
यसरी नै अल्मलिएका छन्
टोलिएर ओइलाउन लागेका छन्
धेरै सपना पैतालामा
यात्राभन्दा पहिलै
धेरै नारीहरूका ।
साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
Scan गर्नुहोला