दीपान्विता गजुरेल (असम)

आजभोलि

रित्ता झुपडीदेखि सत्ताको फेरो लाउँदै

चरित्रको चरम सिमानामा पुगेका

उन्माद आँखासम्म पनि

ब्रह्मपुत्रको आयतनमा

अझै मौलाइरहेछ ।

उत्पीडनले सुकेका स्नायुमा

छिलबिलाएका छन्

धेरै प्रज्ञाका ऊर्जाहरू ।

भोक चाहे भुँडी या आँखामा होस्

त्यहाँदेखि यहाँसम्मको यात्राबीच

भोक र भोगको धारा चलेकै छ निरन्तर ।

सभ्यताले आकाश छोए पनि

विस्तारित व्योममा पाइएन

निर्धक्क पखेटा फिजाउन ।

छाक टार्ने मेलोको खोजीमा

भोक भोगका निम्ति

बाध्य छ सायद धाउन

बाँच्नेहरूको आँगनमा ।

खोक्रो आधुनिकताको फुस्रो इतिहास

बारम्बार दोहोरिन्छ

यसैगरी ।

एक मुट्ठी प्रकाशको खोजीमा

प्रतिपल लम्किएका पाइलाहरू

आज पनि उसैगरी

डोहोऱ्याउँदै हिडिँरहेका छन्

डाँडामाथिका जून बनेर

रहरसँगै

लहलह मौलाइरहेका बुटाहरूमा ।