हाँस्छन् शैल,मनुष्यपल्लवित छन्,बोल्छन् शिलागौरव
इन्द्रेनीमयजात,धर्म, थरलेछर्छन् सुधा सौरभ
यस्तो सृष्टिकला अमूल्यनिधिको बोकीमहासागर
थोपो खोज्न कतै म जान्नँजननीआएँ म आएँअब

मीठो स्वागत बुद्धको सयरमा पस्कन्छ गिर्जाघर
मेरो वैदिक ज्ञान तर्छ जगमा विज्ञानको सागर
रोदी,मादल,धाननाच, जितियाबन्धुत्वका रक्षक
गाऔँगान‘सयौँ थुँगा…’ सँगसँगै आमा मआएँअब

टोपी, बक्खु तयार छन्, सडकमा नाङ्गा नरोउन् कतै
किंकर्तव्यविमूढ बन्ननपरोस्भोकाहरूले अझै
यार्चागुम्बु,चिराइतो कलुषतानिर्मूल पार्दै सब
बाँच्ने विश्वबचाउने रहरले आऊ, मआएँअब

मेरा पाउ समृद्ध छन्,शिर उँचो, छाती खुलानिर्मल
सीमामाबलभद्रकाकलमले गर्दैछु हस्ताक्षर
साझालक्ष्यविकासकोमुलुकमा मेची र कालीसँग
नौलाद्वार सुशान्तिका,प्रगतिकाखोलेरआएँअब

बोकीमाथ म विश्वसाथ नउठे के काम यो शैलको
कोसीझैँ अविश्रान्तबग्ननसके के अर्थ यो सैरको
मेरा शैलशिखा, सुरम्य सरिता साँचेर राखूँ सब
आफ्नै आँगनमानिचोर्न पसिनाआमा म आएँअब

सविता बराल
ताप्लेजुङ्ग
हाल ः मध्यपुर थिमी न. पा. ३, कौशलटार, भक्तपुर