श्रीराम श्रेष्ठ दर्शनलाई विषयवस्तु बनाएर निरन्तर लेखिरहने कवि हुन् ।
— अनुवादकः आर. मानन्धर

सुख र दुःख

— श्रीराम श्रेष्ठ

सुख र दुःखको आपसमा कहिल्यै भेट हुँदैन
यद्यपि दुवै एउटै डेरामा बस्छन्, एउटै कोठामा
अनि तिनीहरूको सुत्ने ओछ्यान पनि एउटै
दिन र रात, चन्द्र र सूर्य
एउटै आकाशमा डेरा गरे जस्तै

सुख दिनभर कामले बाहिर निस्किन्छ
दुःख दिनभर त्यो ओछ्यानमा पल्टिन्छ
दुःख रातभर कामले बाहिर निस्किन्छ
सुख डेरामा आएर रातभर ओछ्यानमा सुत्छ

सुख र दुःख एउटै ओछ्यानमा सुत्ने भए पनि
तिनको सुत्ने र उठ्ने समय फरक–फरक छ ।

डेरामा फर्किंदा खानको लागि सुख र दुःखले
आ–आफ्नो भोजन पकाएर हिँड्छन्
भोजन एउटै
स्वाद एउटै
दुःखले पकाएको भोजन आफ्नै ठानेर
सुखले स्वाद मानेर खाइरहन्छ ।
सुखले पकाएको भोजन आफ्नै ठानेर
दुःखले मजाले खाइरहन्छ ।

मूल नेपालभाषामा

सुख व दुःख

— श्रीराम श्रेष्ठ

सुख व दुःख गबलें नापमलाः
अय्सां उमिगु डेरा छगू क्वथा छगू
अले लासा नं खः उगु हे
न्हिन व चान्ह तिमिला व सुद्र्यः
छगू हे सर्गतय् बालं च्वंग’श थें

सुख न्हिछिया ज्यां पिहांवनी
दुःख वयाः न्हिछि उगु लासाय् ग्वतुली
दुःख चछिया ज्यां पिहां वनी
सुख वयाः उगु लासाय् चछि द्यनी

सुख व दुःख छथाय् खःसां
दनेगु व द्यनेगु ई बिस्कं निम्हेसिगु यक्व हे ।

लिहां वयाः नयेत भोजन थःथःगु
सुख व दुःखं ज्वरे याना थकी
भोजन छगू हे
सवाः छगू हे
दुःखं दयेकूगु भोजन थःगु हे तायेकाः
सुखं सवाः कयाच्वनी
सुखं दयेकूगु भोजन थःगु हे तायेकाः
दुःखं भपियाच्वनी ।