निर्दोष एनपी

आँखाबाट हाम्फाल्नै लागेका
आँशुहरूलाई प्रेमपत्र लेख्दै
आमाले रिसाइरहेको चुलोतिर हेरिन् –
त्यो इशारा थियो मलाई
छोरा, जा दाउरा लिएर आइजा !
म सरासर वनतिर हिँडे
हिजो जस्तैगरि काँधमा बन्चरो भिरे !
हिँडिरहे, हिँडिरहे
अहँ ! भेटिन,
हरिया दुबोहरूमाथि छायाँको जलप
पातहरूको बोल्ने ओछ्यान
र चराहरूको कोरस नसुनेपछि
मैले आफैँलाई प्रश्न गरेँ–
के मैले आज बाटो बिर्सिएँको हुँ ?

ध.उप-मपा-१३, राजपुर, कैलाली