जेष्ठ १७, बुधबार ०५:१२ 
|
|
साहित्यपोस्टकार्तिक १३, बिहीबार १२:५८ |
म
आफू आफैँबाट
अलग्गिन चाहन्छु
त्यसैले त
अलग्गै
संसार बनाउनेछु
जहाँ हुनेछन्
सिर्फ
म
र
मेरा अहम्।
त्यहाँ
मेरा कयौं
मृत चाहहरुले
पिक्निक मनाउने छन्
एक साथ
र
गाउने छन्
एकै स्वरमा
“हामी फेरि बाँच्न पाउनुपर्छ।”
बाँच्दाबाँच्दै
बाँच्नुको सीमामा
निसास्सिएर
एक कण
प्राणले
प्रश्न सोध्नेछ
“के यही हो जिन्दगी ?”
छुट्दै गएका
अतितहरुले
चिमोट्ने छन्
र
हकार्ने छन्
“के हो तेरो बाच्नुको उद्देश्य ?”
अनिश्चितताको
एक त्यान्द्रो
परालमा
झुन्डिएर
मन
बहुलाउने छ
र
भुत्भुताउनेछ
“किन एक जोर पखेटा छैन ?”
था छ मलाई
आफैँले आफैँलाई
टाढा
राख्दाराख्दै
म त
आफैँसँग नजिकिन पुग्नेछु
र
पुग्नेछु
एक अनकन्टार
शून्यतामा।
चापाकोट – ७, स्याङ्जा
साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
तुरुन्त Scan गर्नुहोला
