मेरो गाउँ
मौनताको अन्तहीन सागरमा समेटिएको छ
सङ्क्रामकताले नछोपेको, इतिहासले सिँगारिएको मेरो गाउँ
भूगर्भीय हावा बहिरहेछ प्राचीन गीत गुन्गुनाउँदै
जुन सुनिन्छन् घना जङ्गल र पहाडको मौन संवादमा

त्यहाँको माटोमा छ, ममता र विरहको समागम
जहाँ वृक्षका जरा जराभित्र दफन छ अमरताको कथा
सुनसान पाखा अनि जिन्दगीका हिँडाइहरू
जसले ओतप्रोत पार्छन् सपना र सम्झना
जङ्गलको वायुले ल्याउँछ दारुण शितलता
रातको पहरेदार चन्द्रमाले छोप्छ सुगम पथहरू
सुनौला खेत अनि काठ का पुराना झुपडीहरू
जसको नेपथ्यमा छन् हजारौं आशाहरू

प्रकृतिको त्यो अमूल्य उपहार –
जहाँ मान्छेको श्रम अनि प्रेमको समधुर संगीत छ
टुटेका पाटाहरूमा पनि छ जीवनको प्रतिविम्ब
रगत र पसिनाले रङ्गिएको त्यो अविरल इतिहास छ

मेरो गाउँ त्यो गहिरो प्रेमको समुद्र
जहाँ गञ्जन्छ नि:स्वार्थताको मधुर संगीत
जसले सिकाउँछ जीवनलाई विनम्रताले हेर्न र,
बाँड्छ जिन्दगीका सबै रङहरू, सबै अर्थहरू

मेरो गाउँ –
त्यो अमूर्त, त्यो अमूल्य निधि
जहाँ अस्तित्व र भावनाको अन्त्यहीन नृत्य हुन्छ
जहाँ माटोले सम्झिन्छ प्रत्येक कथा
र हावा बोक्छ उनै कथाको अविरल संगीत

मेरो गाउँ –
शब्दभन्दा गहिरो अनुभूतिमा लेखिएको ग्रन्थ हो,
माटोले पोतिएको स्मृतिको दरबार हो
जहाँ हराउँदा मात्र थाहा हुन्छ
के के बाँकी छ, जुन केवल गाउँमै भेटिन्छ ।

कलंकी, काठमाडौँ