शहर जलेको छ, आकाश रातो
आक्रोशले भरिएको छ यो घाटो
झण्डाहरू हावासँग लड्छन्
नारा शब्दभन्दा अघि बढ्छन्

ग्यासको धुवाँले आँखामा चोट
तर मनभित्र अझै छ घोट
लाठी चलेको, मान्छे ढलेको
सत्ताको निद्राले कोही मरेको

पत्रकार लडे, कलम मौन
रगतले लेख्यो आफ्नै कानून
सत्य चिच्यायो, कसैले सुनेन
न्याय गुमायो, कोही रुनेन

सोह्र वर्षमा चौध सरकार
तर पिँढी-पिँढी उस्तै भार
सिंहासन खोज्न मन रुन्छ
कि केवल न्यायका सपनाहरू चुन्छ?

तीनकुने पोल्छ, इतिहास जाग्छ
यो आगोले के बन्छ र भाग्छ?
नयाँ बिहान कि खरानीको बाटो?
उत्तर छैन, छ केवल घातो।