आदिम समयदेखि
आस्थाको आकाश मुस्कुराइरहेको चोमोलुङ्मा
मन परेन दरबारहरूलाई
मन परेनन्
चोमोलुङ्माभन्दा निश्चल
डाँफे/मुनाल नाचिरहेका मानिसहरू !

र त
मेटाएर इतिहासको गर्भबाट
एउटा अर्को अध्याय
लेखिदिए सरदारहरूले
रगत लत्पतिएको तरबारले
–‘हाम्रो’ सगरमाथा !

त्यसपछि
अलिकति आस्था च्यातियो
र
खडा गरियो एउटा बेस क्याम्प
जहाँ मुनालहरू भरिया भए

अलिकति जीवन निचोरियो
र
खडा गरियो पाँचतारे होटल
जहाँ डाँफेहरू सुसारे भए

धुँजाधुँजा पारेर निश्चलता
लेखियो ‘सगरमाथा’को उचाइ गाथा
जसको भारले थिचिएर
भयो चोमोलुङ्मा अनुहारविहीन !

लगाएर खप्परहरूको श्रीपेच
टहल्दा टहल्दै आइपुग्यो
एउटा साम्राज्य
आइपुगे एउटा ‘जेन्टलमेन’
र लेखिदिए आफ्नो नाम टाकुरीमा
त्यसपछि चोमोलुङ्माको अस्मितामा
निरन्तर जाइलग्यो अर्को तरबार
–एभरेस्ट

वर्षौँ भयो
कता कता हराएको छ चोमोलुङ्मा
बस् बाँकी छ
सीमाहरूले जेलिएर एउटा सगरमाथा
संज्ञाहरूले चिथोरिएर अर्को एभरेस्ट
जसको आँखै सामुन्ने
गरिरहेछ दरबार
तेन्जिङहरूको सौदाबाजी !