मन छ एउटा कविता लेख्न
निख्खर कविता
भित्र केही अरू नभएको
कविताभित्र कविता मात्र भएको ।

दायाँ पनि होइन, बायाँ पनि होइन
दाहिनेतिर पनि होइन, बाहिनेतिर पनि होइन

माथि पनि होइन, तल पनि होइन
बीचमा पनि होइन, छेउमा पनि होइन
बाक्लो पनि होइन, पातलो पनि होइन
खुकुलो पनि होइन, कसिलो पनि होइन
काठमा कोरिएको फूलबुट्टाजस्तो
ढुंगामा कोरिएको नागबुट्टाजस्तो
कविताभित्र कविता मात्र गाँसिएको
एउटा निख्खर कविता लेख्ने मन छ ।

जस्तो कि प्याज, प्याजजस्तै
आलु आलुजस्तै
साग सागजस्तै
चमल चामलजस्तै
भटमास भटमासजस्तै
कविताभित्र कविता मात्र रहेको
कुनै ठाउँमा पनि दाउपेच नभएको
प्रोपोगण्डा नभएको
कुनै पनि किसिमको नाराबाजी नभएको
राजनीति नभएको, दर्शन नभएको
ज्ञान पनि नभएको, विज्ञान पनि नभएको
कविताभित्र कविता नै मात्र भएको
एउटा निख्खर कविता लेख्ने मन छ ।

जस्तो कि, भात भातजस्तै, दाल दालजस्तै
दूध दू्धजस्तै, पानी पानीजस्तै
मासु मासुजस्तै, तरकारी तरकारीजस्तै
खुरुखुरु पेट भर्न सजिलो
तृप्तिको स्वाद दिने
तीतो–अमिलो नमिसिएको
कविता साँच्चिकै कविता नै मात्र भएको
लेख्न मन छ यौटा त्यस्तो कविता ।

निर्मल नीलो पोखरीजस्तो
हेर्दै पनि आँखा शीतल हुने
पढ्दा पनि मन हलुङ्गो हुने
लेख्न मन छ यौटा त्यस्तो कविता
बस् कविताको भित्र कविता मात्र भएको ।

जसरी ज्ञान ज्ञान नै, विज्ञान विज्ञान नै
राजनीति राजनीति नै, अर्थ अर्थ नै
तर्क तर्क नै, दर्शन दर्शन नै
साहित्य साहित्य, वाङमय वाङमय
कथा कथा नै, उपन्यास उपन्यास नै
कविता कविता नै मात्र भएको
त्यस्तो यौटा निख्खर
कविता लेख्ने मन छ ।

अनुवाद: आर. मानन्धर

(जगदीश चित्रकार नेपालभाषाका कवि, कथाकार तथा उपन्यासकार हुन् । उनले यूनिभर्सिटी अफ विसकन्सिन, अमेरिकाबाट जनप्रशासनमा स्नातकोत्तर गरेका थिए र इण्डियाना युनिभर्सिटी, अमेरिकाबाट मास कम्युनिकेसनको प्रशिक्षण लिएका थिए ।
उनी चित्रकलाका पनि स्थापित प्रतिभा हुन् । उनको चित्रकला प्रदर्शनी नेपाल लगायत बेलायत र जर्मनीमा पनि भइसकेका छन् ।
प्रस्तुत कविता नेपालभाषा दैनिक सन्ध्याटाइम्स पत्रिकाको ने. सं. ११२७ तछला ७ को अंकबाट लिइएको हो ।)

मूल कविता तल पढ्नुहोस्ः

मास्ते वः

जगदीश चित्रकार

मास्ते वः च्वये छपु कविता
मुक्कंया कविता
दुने मेगु छुं मदुगु
कविता दुने कविता हे जक दुगु ।

जवय् नं मखुगु खवय् नं मखुगु
जःपाय् नं मखगु देपाय् नं मखुगु

च्वय् नं मखु क्वय् नं मखु
दथुइ नं मखु सिथय् नं मखु
ताकु नं मखु छ्वालु नं मखु
छ्वासु नं मखु क्वातु नं मखु
सिँइ कियातःगु स्वांंफ्वः बुत्ता थें
ल्वहँतय् कियातःगु नाग बुत्ता थें
कविताया दुने कविता जक हनाच्वंगु
मुक्कंया कविता छपु च्वये मास्ते वः ।

गथे प्याज, प्याज थें
आलु आलु थें
पाछै पाछै थें
जाकि जाकि थें
मुस्या मुस्या थें
कविता दुने कविता जक ल्यंगु
छुं थासय् थ्यंकेगु दाउपेच मदुगु
प्रोप्रोगण्डा मदुगु, गुकथंया नं नाराबाजी मदुगु
राजनीति मदुगु, दर्शन मदुगु
ज्ञान नं मदुगु, विज्ञान नं मदुगु
कविताया दुने कविता हे जक दुगु
छपु मुक्कंया कविता च्वये मास्ते वः ।

गथे जा जा थें, केँ केँ थें
दुरु दुरु थें, लः लः थें
ला ला थें, तर्कारी तर्कारी थें
खुरुखुरु प्वाः जायेक नये अःपुगु
लुधंगु फुधंगु सवाः दुगु
खायुगु–खिउगु, पाउँ ल्वाक मज्याःगु
कविता धाथेंया कविता हे जक जुयाच्वंगु
छपु कविता च्वये मास्ते वः ।

निर्मल वँचुसे पुखू थेंजाःगु
स्व जक स्वस्वं मिखा हे सिचुया वइगु
ब्वँ जक ब्वँब्वं नुगः याउँया वइगु
छपु च्वये मास्ते वः अजाःगु कविता
बस् कविताया दुने कविता जक दुगु ।

गथे ज्ञान ज्ञान हे, विज्ञान ज्ञान हे
राजनीति राजनीति हे, अर्थ अर्थ हे
तर्क तर्क हे, दर्शन दर्शन हे
साहित्य साहित्य, वाङमय वाङमय
बाखं बाखं हे, उपन्यास उपन्यास हे
कविता कविता हे जक जुयाच्वंगु
मुक्कंया कविता
अजाःगु हे छपु च्वये मास्ते वः ।

(लेखन तिथिः ने. सं. ११२७ अनलागा ७)