जिन्दगीभन्दा गरुँगो भारी

मैले टेकुवामा बिसाएर

पारिपट्टिको सिमलको ठूलो रुखतिर हेरेँ

सिमल बिस्तारै बूढो हुँदै गइरहेको छ

पात झरेर आफूलाई नङ्ग्याइरहेको छ

तै’पनि उनका हाँगाबिँगामा बसेर थिबिमाले

तल… मुनितिरको हुँङ्गा नदी हेरेर

ऊ वियोगी बनिरहन्छ, तिबिउ तिबिउ

हुङ्गा, अनि दुधकोशी एकोहोरो चुपचाप बगिरहन्छ

उ

त्यो सिमलको फेदमुनि अपरिचित ढाक्रेले

तोक्मालाई शिरानी हालेर सुतिरहेको छ

खासमा उनी निदाएका छन् कि छैनन्  ?

उम्,

साँच्चै उनी निदाएका छन् भने

उनले कस्तो सपना देखिराछन् ?

निदाएका छैनन् भने, उनले के सोचिरहेछन् ?

लोखिम, सोलुखुम्बु