म माछा हुँ, म कसैको मासु होइन
मेरो घर – कुवा, खोला र महासागर
कसैको फोहर फ्याँक्ने डम्पिङ साइट होइन
जिउन चाहन्छु पानीमा म पानी मै मर्न चाहन्छु
मर्नु परे पनि ठूला माछाकै मुखमा पर्न चाहन्छु
भए फेरि पुनर्जन्म माछाकै जुनी चाहन्छु
नपरोस् कहिले मैले मान्छे भएर जन्मिन
खोसेर अर्काको खुशी आफू मात्रै रमाउन
बिथोली प्रकृति आफैं पतनको गीत गाउन
भो चाहिएन मलाई मान्छेको जस्तो चेतना
गर्नु छैन मलाई आफैं आफ्नै खुशीको छेदन
दुख निम्त्याउँछ मान्छेले जसरी र गर्दछ बेदना
माछाबाटै हुन्छ सुरु मनिसको जीवन पनि
मरेपछि आखिर मान्छे मिसिने पानी मै हो नि
थाहा छैन मान्छेले कुरा बुझ्ने कहिले हो को नि ?



साहित्यपोस्ट पढ्नुभएकोमा धन्यवाद
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
यसलाई जीवित राख्नकोलागि तपाइँको
आर्थिक सहयोग महत्वपूर्ण हुन्छ ।
Scan गर्नुहोला
र यो पनि पढ्नुहोस्...
साहित्यपोस्ट
२०८२ बैशाख ३१ ०२:३७
२८ कार्तिक २०८२, शुक्रबार 









