झ्याम्म लाग्यो राम प्रसाद
तिम्रो अलंकार
तिम्रो बन्दुक झैं पड्केको बिम्ब
चलाई रह्यौ तिम्रो सर्पिलो जिब्रो
र फुकाई रह्यौ माउसुलीको मुख
मकै भुटेर फुला उठे झैं
कविताको फुला उठायौँ

शब्द र अक्षरहरु सुकाएर बिस्कुन झैं
साथीभाइ एउटै मझेरीमा जुटायौ धन्य हौ राम प्रसाद तिमी !
इरानको मरुभूमिमा
गजल गाउँदै
संदेश पुर्यायौ र सम्झिन पुग्यौ
बन्दुक सुनेर
बारुद पिएर
तेजाबभित्र बाँचेकी
सिरियाकी छोरी !
आमाको सम्झनामा
हाम्रै आँगनमा नाचेर
निर्मलाको हत्याको
शोक धुन बजाउँदै
एकछिन शोकाकुल देखियौ
र राजाहरूलाई आक्रोश पोख्यौ

ए ! रामप्रसाद
कहाँ पुगेनौ तिमी
शब्द शब्दमा देश कुद्यौ
अक्षर अक्षरमा सागर
लयमा आनन्द र
बिम्बको उत्कर्षमा
विद्रोह न्यायको नारा
पहरा कन्दरा अनि शहर
कविताभित्र जुलुस
ए ! राम प्रसाद !
भ्यायौ राम प्रसाद भ्यायौ !!
संसार ब्युझायौ !
निम्तो छ फेरि पनि आऊ है
चटनी लिएर पिरो
अदुवाको अचार अनि
साँधेको निबुवा पाना भरी !
हेलो राम प्रसाद !
अब हुने उत्सव
महाकविको सम्झनामा
अलिकति सितलता
अलिकति हावा
र अलिकति मह
झोलामा राख्नु है !

लौकाको बियाँ गनेर शब्दका
धेरै परेवाहरू घुर्ने छन् त्यहाँ
तिमी न झिँजाउनू, न बिझाउनू
केवल
तिनका पंखाहरू
शब्दका थोपाहरू उनेर
कविता पोखेर भिजाउनू ।
बाई राम प्रसाद !