(बहर:मुतकारिब मुसम्मन सालिम)

कठै जिन्दगानी भयो क्लान्तजस्तो
कथा लाग्छ मेरो वियोगान्तजस्तो

नमिल्दा सहारा निको हुन्न घाउ
दबाएर आशा बसेँ शान्तजस्तो

तिमी हौ छिमेकी नबोलेर बस्छौ
सधैं माथि पर्ने छ सिद्धान्तजस्तो

वचन सुन्नुपर्दा भएँ आज दिक्क
भएँ नित्य दु:खित अविश्रान्तजस्तो

मिलेको थियो मन्त्र संसार हाँक्ने
कथा भन्न खोज्दैछु मर्मान्तजस्तो ।

– चुँदी, तनहुँ
हाल: मातातीर्थ, काठमाडौं