कृष्णप्रकाश श्रेष्ठ3 लेखहरु 0 comments

भाग १"क्या हो, प्योत्र ! अझै कोही देखिएन र ?”सन्‌ १८५९ को २० मईका दिन धूलाम्य ओभरकोट र चारखाने कपडाको पतलून पहिरेका वर्ष चालीस जतिका एक भलादमीले. सडकमा पर्ने एक रात्रिनिवासको होचो पालीमा मुडुलै निस्केर आफ्नो नोकरसित सोधनी गरे ।…

उसका ब्लाउज चयातिएको हुन्थ्यो र गहभरि आँसु भरिएको हुन्थ्यो। म उसको छातीमा टोकेको र चिथोरेको आलो घाउ देख्थे... । एक दिन साँझपख मालिकले मलाई डाक्टर बोलाउन पठाए । डाक्टरको कुनै आवश्यकता नभएको कुरा मलाई थाहा थियो र डाक्टर बोलाउन मलाई नै…

हजुरबाका आँखा भित्रसम्म गाडिएका थिए। उनको टाउको पनि काम्दथ्यो र लग-लग हल्लिन्थ्यो। अनि उनका ओँठहरू चाहिँ आवाजबेगर नै चलमलाइरहेथे ।निक बेरसम्म उनी चुपचाप मिशाको कपाल मुसारिरहे । त्यसपछि ओछ्यानमा लम्पसार परेर पल्टिरहेकि आमातर्फ एक नजर…