एक दिन  प्रधानमन्त्रीले अर्थमन्त्रीलाई सम्झाउँदै थिए, “जस्तो  बजेटको आशा   नागरिकको छ  त्यहीअनुसार बजेट तयार गर्नुहोस है अर्थमन्त्रीज्यू ।”

“हस् प्रधानमन्त्रीज्यू म आगामी बजेटमा  जनजीवन रक्षाका निम्ति दूरदर्शी कार्यक्रमहरू ल्याउने छु । जनताको जीवन जोगाउन र  जीवनस्तर उठाउनका लागि  राहत प्याकेजदेखि सामाजिक न्यायसम्बन्धी धेरै कार्यक्रमहरू ल्याउने छु प्रमज्यू।”

प्रमले मुस्कुराउँदै सोधे, “उसो भए के के कार्यक्रम ल्याउनुहुनेछ त? केही सुनाउनू न ।”

अर्थमन्त्रीले गोजीबाट  एउटा कागज निकाल्दै भटाभट सुनाउन थाले,

साथै सबै स्वदेशी उत्पादन र सेवामा ५०%  कर  घटाउने आदि जस्ता जनप्रिय र लोकप्रिय कार्यक्रम छन् ।

प्रधानमन्त्रीज्यू ।”

यति पढिसिद्ध्याएर अर्थमन्त्रीले टाउको उठाएर हेर्दा त प्रधानमन्त्री अघि नै बेहोस भइसकेका रहेछन् । कोही सल्लाहकारहरूले  पानी छ्याप्तै र कोहीले हम्किँदै पो थिए ।

डरले थरथर काँप्दै अर्थमन्त्रीले सोधे, “के भको उहाँलाई?”

एक जना सल्लाहकारले हकार्दै भने, “तपाईंँ के खालको अर्थमन्त्री, कसको सिफारिस को हो तपाईँ, हँ?

अर्का सल्लाहकार,  “एकैचोटि देशलाई अमेरिका, बेलायत, जापान बनाउन खोजेर हुुन्छ?”

तेस्रो सल्लाहकार, “त्यसपछि देशमा सिस्टम आउला अनि हाम्रो के हुन्छ थाहा छ? यताउता आँखै नहेरी पढेको पढ्यै गर्नुपर्छ !”

चौथा सल्लाहकार, “अब भो अति भो नसुनाऊ भन्दाभन्दै उहाँ बेहोस हुनुभएको हो ,बुझ्नुभो?।”

अर्थ मन्त्री ट्वाँ परेर हेरेको हेऱ्यै भए अनि मनमनै सोच्न थाले, “जस्तो  बजेटको आशा नागरिकको छ  त्यहीअनुसार तयार गरेकै हुँ क्यारे ! “