लाशसित सेल्फी

हिमालसित
अब रुनलाई आँसु बाँकी छैन
अब त्यो
कालापत्थर भइसकेको छ ।

नदी सुकिसक्यो
पहाड चर्किसक्यो
खेतमा धाँजा फाटिसक्यो
गाउँहरु जर्जर छन् ।

नारद वज्राचार्य

मन
मेरै मात्र कमोलो भएको हो कि
त्यसैले
फुट्न खोज्दै छ ।

खै, कसलाई के भनूँ
मेरै लाशमाथि
फूल चढाउँदै ऊ
हाँसी हाँसी
खिँच्दै छ सेल्फी ।

अनुवादः आर. मानन्धर

कवि परिचयः

नारद वज्राचार्य लामो समयदेखि लेखन कर्ममा लागिरहेका व्यक्तित्व हुन् । उनका कथा, कविता, संस्मरण, लेख आदि निरन्तर प्रकाशित भइरहेका छन् । दुई पुस्तकका लेख उनले साहित्यिक पत्रिकाहरूको सम्पादन पनि गरेका छन् । उनी नेपालभाषा एकेडेमीद्वारा प्रदान गरिने ‘दान्यहीरा सिरपाः’ पुरस्कारबाट सम्मानित लेखक हुन् ।

मूल नेपालभाषा 

थायवु आर्दवार्षिक पूर्णाङ्कः १७