आफ्नै काया खनेर
गहिरो बनाए जग
छाला उधारेर
सम्याए भित्ता
पैताला ताछेर
लिपे मझेरी
मगज खिपेर चढाए धुरी
र
एउटा सिङ्गो घर बनाए

उड्दै–उड्दै आए नीला चराहरू
र
दलिनमा आकाश बस्यो
हिँड्दै–हिँड्दै आएर मूलढोका बाटै भित्र छिर्‍यो घाम
र
उज्यालो मगमगायो
रूखका हाँगा–हाँगामा झुण्डिँदै आयो हावा
जस्केलाबाट छिर्‍यो
र
पक्षघातहरू उडाएर लग्यो

समयको बूढो साइरन बजाउँदै
थर् थर् थर् थर्
पटरी थर्काउँदै
आकाश फुटाउँदै
कति रेलहरू आए–गए
कति पतलूनका रङहरू पखालेर बग्यो वर्षा
शून्यतालाई थिचेर कति आवाजहरू फलाम ठोक्किए
कति मस्तिष्कमा उध्याइए छुरा
र
ठुन्काइए समयका मुनाहरू

अफशोच
कागजका ईश्वरहरू नै छुटिगए
इतिहासको डिकोबाट

ती
जसले
आफ्नै काया खनेर
गहिरो बनाए जग
छाला उधारेर
सम्याए भित्ता
पैताला ताछेर
लिपे मझेरी
मगज खिपेर चढाए धुरी
र
एउटा सिङ्गो घर बनाए
तिनीहरू नै घर बाहिर परे

अब कसले खोल्छ होला मूलढोका ?
कसले खोल्छ हँ ??

चितवन